Rola Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych w przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.
Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych powstał w celu realizacji zapisów ustawy AML (Anti Money Laundering) z dnia 1 marca 2018 r. realizującej wprost zalecenia Czwartej Dyrektywy AML (2015/849/EC), która została ogłoszona przez Komisję Europejską.
Głównym celem jaki przyświecał ustawodawcy przy tworzeniu Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych było umożliwienie łatwego pozyskiwania informacji na temat tego kto jest beneficjentem rzeczywistym badanego podmiotu.
Przed wprowadzeniem Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych obowiązek poszukiwania beneficjenta rzeczywistego spółki czy innej organizacji spoczywał bezpośrednio na instytucji obowiązanej.
Niestety proces poszukiwania beneficjenta rzeczywistego (UBO -z angielskiego Ultimate Beneficial Owner) przez instytucję obowiązaną samodzielne jest bardzo kłopotliwy, a niekiedy wręcz niemożliwy, gdyż instytucja obowiązana nie posiada odpowiednich narzędzi i rozwiązań ochrony prawnej aby móc uzyskać informacji tego typu, zwłaszcza jeżeli struktury przedsiębiorstw czy innych osób prawnych są międzynarodowe i posiadają skomplikowaną sieć powiązań.
Odpowiedzią na te problemy było wprowadzenie Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych i zobowiązanie samych podmiotów do zgłaszania beneficjentów rzeczywistych w terminach określonych ustawą i pod sankcjami karnymi za niedopełnienie tego obowiązku.
Dzięki temu, że obowiązek poszukiwania beneficjenta rzeczywistego został zdjęty z instytucji obowiązanej i przeniesiony bezpośrednio na zarząd spółki lub organizacji, instytucji, która podlega ocenie ryzyka AML, instytucje obowiązane mogły skupić się na screeningu klienta oraz ocenie jego ryzyka na podstawie danych o beneficjentach rzeczywistych, którzy znajdują się w rejestrze.
Niewątpliwie jest to słuszna droga, a zmiana jest mocno wyczekiwana przez działy compliance w instytucjach zobowiązanych.
Zdjęcie obowiązku poszukiwania beneficjenta rzeczywistego z instytucji obowiązanej pozwala jej efektywniej działać w innych obszarach związanych z AML, w których informacja o UBO była kluczowa do określenia ryzyka klienta instytucjonalnego, a więc zająć się weryfikacją beneficjentów rzeczywistych na listach sankcyjnych i na listach PEP, czy też określaniem ryzyka klienta w procesie zachowania należytej staranności na podstawie innych parametrów zawartych w procedurach AML, wdrożonych wewnątrz przedsiębiorstwa.
Jakie wyzwania stoją przed instytucjami zobowiązanymi po powstaniu Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych?
Z całą pewnością samo powstanie rejestru nie rozwiązuje wszystkich problemów i nie automatyzuje pracy w pełnym zakresie. CRBR jest narzędziem, a instytucje zobowiązane muszą wdrożyć w swoich procedurach AML zmiany, które uwzględniają w ocenie ryzyka klienta dane pochodzące z Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych.
Do tej pory wiele instytucji bazowało na oświadczeniu o beneficjencie rzeczywistym składanym przez klienta w procesie onboardingu czy późniejszej weryfikacji cyklicznej. Teraz, przy użyciu odpowiedniego narzędzia informatycznego, Można odpytać Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych i uzyskać informacje w sposób maszynowy i zautomatyzowany.
Dzięki automatyzacji można robić to cyklicznie i sprawdzić czy lista beneficjentów rzeczywistych spółki nie zmieniła się. W przypadku wykrycia zmiany można dokonać ponownej oceny ryzyka sprawdzając zarówno wystąpienia UBO na listach sankcyjnych, listach PEP i tym podobnych.
Niewątpliwie jednak powstanie rejestru centralnego zwiększa efektywność działu i pozwala na realizację obowiązku ustawowego z naciskiem na monitoring cykliczny o czym napisane jest bezpośrednio w ustawie.
Oprogramowanie wspierające obsługę Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych dla instytucji obowiązanych
W przypadku posiadania dużej liczby klientów wymagających screeningu bardzo dobrym pomysłem jest zautomatyzowanie odpytywania CRBR aby móc obsługiwać duże wolumeny zapytań.
Wykorzystanie narzędzi IT podczas cyklicznych weryfikacji klientów oraz w procesie onboardingu skraca czas i zwiększa przepustowość mocno obciążonych działów Compliance.
Proponowane przez nas rozwiązanie to usługa bazująca na modelu software as Service, która integruje procesy związane z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu takimi jak listy Pep czy listy sankcyjne.
Nasze oprogramowanie posiada centralne zarządzanie relacjami (CRM) zawierające informacje o numerach identyfikacyjnych podmiotów i ich powiązaniach z osobami fizycznymi w kontekście członków organów reprezentacji oraz beneficjentów rzeczywistych (UBO).
Dane o klientach przetwarzane w celu realizacji prawnie uzasadnionego obowiązku jakim jest przeciwdziałanie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu podlegają maszynowemu (zautomatyzowanemu) badaniu.
Dzięki bezpośredniemu dostępowi do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych możemy pozyskiwać informacje o tych beneficjentach w sposób zautomatyzowany i przechowywać powiązania badanych klientów (UBO) bezpośrednio w relacyjnej bazie danych.
Nasze narzędzia analityczne, które pozwalają na sprawdzenie statusu PEP (ang. Politically Exposed Person) danej osoby oraz jego obecności na listach sankcyjnych m.in. ONZ, UE, OFAC stanowią cały ekosystem przeznaczony dla działów ryzyka w polskich i międzynarodowych instytucjach zobowiązanych.
